Większości miłośników grania na komputerze bądź konsoli nie jeden raz przepowiadano za młodu, że od tych „durnych gier” staną się agresywni bądź po prostu totalnie zgłupieją. Weterani takich zapowiedzi mogą teraz się odegrać, pokazując swoim „ciemiężycielom” wyniki eksperymentu przeprowadzonego przez Australijskich naukowców.
Badacze z odległego kontynentu postanowili sprawdzić, czy „strzelanki” mogłyby sprawdzić się jako narzędzie pomocne przy rehabilitacji osób z urazowym uszkodzeniem mózgu. Do tego celu zgromadzili 31 ochotników cierpiących z powodu tego uszkodzenia ciała i zaprosili ich do grania na konsoli w drugowojenną grę Medal of Honor: Rising Sun. Podczas gry badacze instruowali uczestników eksperymentu odnośnie do tego, w jaki sposób mogą radzić sobie z trudniejszymi fragmentami rozgrywki. Grającym pokazano również prezentację na temat ich choroby, w której wytłumaczono jej efekty oraz zaproponowano sposoby na radzenie sobie z nimi.
Pomimo ich przypadłości, umiejętności uczestników bardzo szybko zaczęły rosnąć. Co więcej, wraz z kolejnymi dniami badania, coraz lepiej radzili sobie także z codziennymi zadaniami, sprawiającymi dotychczas trudność.
Zdaniem australijskich naukowców, to dowód na to, że gry mogą znaleźć potencjalne zastosowanie w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu. Gdyby udoskonalić i spopularyzować tę metodę, to poza chorymi mogącym pograć sobie podczas terapii w ciekawe tytuły, zyskaliby także sami lekarze. Zakup konsoli wychodzi bowiem znacznie taniej niż nabywanie drogiego sprzętu specjalistycznego.
Badacze na razie zachowują ostrożny optymizm, przyznając, że obserwowane zmiany dotyczą tylko małej grupy kontrolnej. Z drugiej strony jednak jej przedział wiekowy – od 18 do 65 – pokazuje, że z tej nietypowej terapii korzyści wynoszą również starsi pacjenci, którym dotychczas taka rozrywka była obca. Odpada więc potencjalny kontr-argument wedle którego gry wpływają dobroczynnie tylko na osoby mające już z nimi wcześniejsze doświadczenia.
fot. Kelly Hunter via Foter.com / CC BY
http://cogentoa.tandfonline.com/doi/full/10.1080/23311908.2016.1143732