Oczy owadów są niezwykłym tworem natury. Już na pierwszy rzut oka widać, że kształt, jak i struktura oka muchy jest niezwykła, złożona. Jednak jeśli przyjrzeć się bliżej temu, jak te oczy funkcjonują, robi się jeszcze ciekawiej.
Większość owadów posiada pewien charakterystyczny rodzaj oka, nazywanego okiem złożonym. Jak z pewnością zauważyliście, oczy takie wyglądają jak mozaikowa struktura, na którą składa się mnóstwo omnatidiów. Omnatidium to podstawowy element budowy oka złożonego. Liczba ich jest różna i zależy od gatunku owada. Niektóre mają około sześciu, podczas gdy na przykład ważki mają ich aż 25,000!
{jumi [adv/advfront.php]}
Skoro owady posiadają tak wiele jednostek wzrokowych, a my mamy po jednej gałce ocznej, czy to znaczy, że owady widzą lepiej, niż my? Niezupełnie. Motyle na przykład widzą znacznie gorzej. Żeby zobaczyć obiekt wyraźnie, muszą się znajdować bardzo blisko niego. Nie znaczy to wcale, że oczy owadów nie mają innych niezwykłych właściwości. Według „teorii mozaiki”, którą w 1829 roku stworzył Johannes Muller, każde omnatidium odbiera bodźce świetlne, i uzyskany obraz zależy od jakości światła na danym obszarze, i na podstawie tego tworzy się cały obraz. Owady nie widzą dokładnie, nie potrafią na przykład wyostrzyć pewnych partii otoczenia. Z drugiej strony potrafią wyczuć ruch, dzięki temu, że śledzą obiekt z jednego omnatidium do drugiego, co jest zdolnością przewyższającą umiejętności większości zwierząt. Czasowa rozdzielczość oka złożonego, czyli odstęp czasowy pomiędzy dwoma odbiorami, u owadów wynosi 200 obrazów na sekundę (u pszczół i much), podczas gdy w przypadku człowieka to 30 obrazów na sekundę. Potrafią dostrzegać polaryzację światła słonecznego oraz rozróżniać długości fali od ultrafioletu do żółci (z wyjątkiem czerwieni).
Według badań z 2010 roku oko owada ma zdolność odpychania brudu. To odkrycie może się okazać bardzo istotne dla technologii biomimetycznej, i może zaowocować powstaniem bardziej wydajnych ogniw słonecznych.
Oczy owadów zawsze pozostają czyste, niezależnie od tego, jak brudne jest ich ciało, oraz w jak zanieczyszczonym środowisku się znajdują. Wykorzystanie takich właściwości przy stworzeniu odpowiedniej wielofunkcyjnej nanostruktury.
