Prostatektomia radykalna należy do najważniejszych metod leczenia raka prostaty. Przeprowadzona odpowiednio wcześnie, daje duże szanse na całkowite wyleczenie pacjenta. Oczywiście, jak każdy zabieg operacyjny, usunięcie gruczołu krokowego może wiązać się z pewnymi powikłaniami. Należy do nich m.in. nietrzymanie moczu.
Prostatektomia radykalna to metoda leczenia nowotworu prostaty stosowana u mężczyzn, u których chorobę wykryto we wczesnym stadium – czyli wówczas, gdy nowotwór nie wykracza poza obręb gruczołu krokowego. Operacja może być przeprowadzona metodą klasyczną lub laparoskopową (zdobywającą coraz większą popularność ze względu na krótszy czas rekonwalescencji pacjenta). Operacja daje duże szanse na całkowite wyleczenie choroby. Może wiązać się jednak z pewnymi powikłaniami.
Możliwe powikłania po prostatektomii
Do powikłań, które mogą wystąpić po operacji usunięcia gruczołu krokowego, należą:
– choroba zatorowo-zakrzepowa (pacjentom zaleca się przyjmowanie heparyny drobnocząsteczkowej oraz bandażowanie kończyn dolnych),
– zapalenie płuc (pacjent powinien wykonywać po operacji ćwiczenia oddechowe celem utrzymania sprawności dolnych dróg oddechowych),
– ejakulacja wsteczna (cofanie się nasienia podczas wytrysku do pęcherza moczowego – występuje u większości pacjentów po tym zabiegu),
– bezpłodność,
– przejściowa impotencja (u 50% pacjentów, leczenie odpowiednimi lekami przynosi zadowalające rezultaty),
– możliwość rozwoju nowotworu w torebce gruczołu pozostałej po usunięciu prostaty (dlatego pacjent powinien być pod stałą kontrolą urologiczną),
– przetoka moczowa,
– wysiłkowe nietrzymanie moczu po prostatektomii.
Nietrzymanie moczu po prostatektomii – jak sobie z nim radzić?
Nietrzymanie moczu może, ale nie musi, pojawić się jako rezultat operacji usunięcia prostaty. W przypadku radykalnej prostatektomii oszczędzającej unerwienie ryzyko wystąpienia takich powikłań jak nietrzymanie moczu czy zaburzenia erekcji jest dość niskie w porównaniu z innymi metodami – choć oczywiście metoda operacji dobierana jest indywidualnie do konkretnego przypadku.
Nietrzymanie moczu po prostatektomii jest konsekwencją częściowego, mechanicznego uszkodzenia aparatu zwieraczowego cewki moczowej podczas zabiegu. Może to być zarówno nietrzymanie kropelkowe, jak i dolegliwość o średnim lub silnym natężeniu. Jest to nietrzymanie moczu typu wysiłkowego – pacjent może gubić mocz np. przy kaszlu, kichnięciu, śmiechu, dźwiganiu ciężarów.
Aby umożliwić jak najszybszy powrót do zdrowia, pacjentom zaleca się wykonywanie ćwiczeń mięśni dna miednicy (mięśni Kegla). Ćwiczenia przynoszą rezultaty, jeśli są prawidłowo wykonywane. Urolog poradzi, jak nauczyć się właściwego wykonywania ćwiczeń. Dobrą techniką wyćwiczenia prawidłowych odruchów jest próba zatrzymania strumienia moczu. Istnieją dwa rodzaje ćwiczeń na mięśnie dna miednicy. Aby poprawić siłę skurczu, należy powoli napinać i rozluźniać mięśnie: napięcie mięśni utrzymywać należy przez ok. 10 s, a następnie powoli rozluźnić ciało i odpoczywać przez pół minuty. Ćwiczenia poprawiające szybkość skurczu wymagają natomiast energicznego kurczenia mięśni, a następnie dłuższego okresu rozluźnienia. W przypadku, gdy rehabilitacja nie przynosi rezultatów, istnieje możliwość chirurgicznego leczenia nietrzymania moczu, np. poprzez wszczepienie sztucznego zwieracza cewki.
Aby zachować na co dzień komfort i nie obawiać się przykrych konsekwencji nietrzymania moczu, warto zakupić wysokiej jakości wkładki lub majtki chłonne. Aby dobrać odpowiedni produkt do stopnia nietrzymania moczu, można zamówić bezpłatne próbki poprzez stronę: https://www.tena.pl/mezczyzni/produkty/bezplatna-probka.
